Donderdag was ik eigenlijk te moe om te vliegen, en ik begin
m’n schouder ook een pietsie te voelen, maar ik wilde toch wel heel erg graag
nog eens een keertje op de camping landen en naast m’n tent inpakken. De wind
was NNW en zou afnemen, dus we bouwden op de lage noord op en ik bood aan om te
winddummyen. Ik had me al voorgenomen om vrijdag te gaan rijden dus punten
scoren zat toch al niet in de planning, en als winddummy mocht ik fijn vooraan
op de start opbouwen wat weer een hoop gesjouw scheelt. Ik startte, vond m’n
termiek ver van de berg af zoals Bernard al had gezegd, draaide tot een paar
honderd meter boven de Chabre en stak toen naar de camping voor een mooie
landing. Ik pakte een deel van m’n spullen vast in, betaalde en nam vast van
een paar mensen afscheid. ’s Avonds hadden we pilots diner op het terras,
ongeveer net zo slecht als het pilots diner van de Dutch Open en ook net zo
gezellig. De bediening is echt waardeloos, traag en onvriendelijk en totaal
niet gericht op het clubgevoel dat er vroeger altijd was. Het eten was weer smakeloos,
en deze keer moesten de vegetariërs bij elkaar gaan zitten om het de bediening
makkelijk te maken. Ik heb al twee weken met Brad en Kirsty zitten eten dus ik
wilde eigenlijk wel bij Sam en Jenny aanschuiven, maar dat mocht dus niet. Er
speelde een band die pal naast onze tafel stond opgesteld zodat iedere
conversatie onmogelijk was en zelfs door m’n oordoppen heen deed de herrie
gewoon pijn. Dat ze rookten terwijl wij zaten te eten maakte weinig uit want de
couscous was toch niet te vreten.
Ik werd om vier uur ’s nachts voor de tweede keer wakker met
een volle blaas, dus ik besloot om dan maar vast op te staan. Het ontbijten en
inpakken duurde drie uur omdat het pikkedonker was en ik probeerde om zachtjes
te doen, dus toen ik om zeven uur richting Serres reed voor een laatste bakkie
met Phil was ik alweer aan mijn middagdutje toe. Elke anderhalf uur uitgebreid
stoppen, ramen wassen en iets eten, en op m’n vast plek boven Dijon een half
uurtje in m’n hangmat bungelen, hielpen me toch de dag door en om tien uur ’s
avonds lag ik bij mam in bed. Dat maakt het wiekend wel heel erg luxe, twee
volle dagen om alles op te ruimen en de tent schoon in te pakken, en twee volle
nachten om bij te slapen.
