Van dierbaren die voorbij gaan

Ik zit te wiebelen op m'n zadel als een peuter met een volle blaas in een vruchteloze poging de pijn te dempen. Door m'n oordoppen luister ik naar Air, het nummer dat Foxy onder de remembrance video voor Adam zette. In gedachten raak ik met Adam in gesprek. Of eigenlijk, ik denk aan hem, voel zijn aanwezigheid, als een engel die over me waakt. Is dit nou bidden? Is het zweverig? Zo goed kenden we elkaar nou ook weer niet - dat geldt voor al m'n Australische vliegvriendjes en het is het fijne van die relaties: we kennen elkaar alleen op de beste momenten. Adam was bijzonder, de meest hoffelijke en aardige en voorkomende en hulpvaardige gentleman die ik ooit heb gekend. Als een wakende engel vloog hij keer op keer m'n toestel terug naar boven als ik netjes op het plateautje halverwege Merewether was geland.
Ik weet niet of ie veel uit kan halen vanuit de hemel waar ik sowieso niet in geloof, en dan ook nog voor een niet-vlieg-gerelateerd en beperkt probleempje. Rugpijn bij het fietsen, gaat nergens over. Maar de muziek roept hem op en het is een stuk fijner verder fietsen nu ik me bewust ben van zijn aanwezigheid.

Uitgehold Langevelderslag

Als ik maar weinig vlieg heb ik ook maar weinig te bloggen. Vijf tot tien minuten in de lucht, ok gestart en ok geland, nisk bijzonders. Het is natuurlijk idioot om een complete ochtend bezig te zijn voor die paar minuten in de lucht, maar ik ben toch blij dat ik weer gegaan ben. Gezellig met wat ouwe vriendjes, toch lekker even een vluchtje, en heerlijk om buiten te zijn. Afgezien van het verdriet om Langevelderslag dan, dat compleet verwoest is zodat we alleen nog buiten het startvak kunnen starten. Het is de vraag wat de verwoesting teweeg heeft gebracht maar ik denk toch echt dat het komt door tientallen parapenters die ook nog eens per persoon per keer veel meer door het helmgras lopen en slepen dan wij. En die standaard voorlangs het duin oplopen. Dat deed ik vandaag dan ook maar. Tot vandaag heb ik altijd netjes de omweg genomen langs de terrassen en dan achterlangs, maar nu het zo duidelijk voorbij is zie ik geen reden meer om me braaf aan de voorschriften te houden, terwijl anderen er al jaren schijt aan hebben. Als we het dan toch verliezen, dan maak ik het mezelf voor deze ene keer ook maar eens makkelijk.