Bruinehaar

Ik werd op dik 600 afgezet, maar verloor snel m’n hoogte terwijl ik aan de lier toch duidelijk termiek had gevoeld en André was ook al een tijdje boven. Net toen ik voorzichtig wat begon te pakken zag ik ‘m aankomen, mooi, ik had eigenlijk nog nooit met André getermiekt dus ik was benieuwd hoe dat zou gaan. Niet heel soepel, ik draaide te wijd voor hem (te bang om te slippen) dus hij kon niet in mijn cirkel blijven. Toch kwamen we samen boven, niet hoger dan 1350, en we besloten samen weg te vliegen. Hij had een serie chauffeurs, ik ook, en de wind was NNO dus helemaal ideaal om ins blauen hinein te vliegen.

Erg leuk om eens samen met André te vliegen. Hij heeft een natuurlijke neiging om instructie te geven en dat kan ik precies goed gebruiken, dus ik vloog als een kuikentje achter ‘m aan. Een paar keer hadden we het moeilijk en ik dacht al dat ik net voorbij Almelo zou uitzakken. Terwijl ik heel voorzichtig vanaf 400 met een halfje omhoog draaide, kwamen er zo’n vier vogels met me meedoen. Niet precies in dezelfde cirkel als ik maar wel dezelfde bel en ze gingen ook niet echt beter dan ik. Supergaaf, ze vlogen soms een meter voor me langs.
André kwam ook naar me terug, ik wilde de wolk niet in terwijl ik op hem zou wachten en uiteindelijk stak hij natuurlijk hoger dan ik weg. M’n vingers deden enorm pijn van de kou, en ik moest ontzettend piesen terwijl het beslist geen dag was om uren in een korte broek te gaan rondstappen. Dat was het einde van de vlucht dus, iets minder dan twee uur, 50 km, geland tussen Lochem en Vorder. André stond een tiental km verderop dus zo gek heb ik het niet eens gedaan.
Superdeluxe werd ik opgehaald door Klaus en z’n vriendin, een Braziliaanse deltist die wil leren lieren, dus om half acht was ik al thuis en uitgepakt.