Een paar dagen gelden zat ik nog te grienen omdat ik voor de
zoveelste keer weer een frozen shoulder begin te krijgen – de linker is nog
niet eens over! Ik loop er inmiddels al zeker vier jaar mee te tobben en
ondertussen crash ik af en toe nog eens een breuk of scheur. Een jaar of vijf
geleden stopte ik met wedstrijden, verkocht m’n Litespeed en concentreerde me
volledig op beter landen, maar in plaats van landen is het een eindeloos
verhaal van revalideren en weer opnieuw blesseren geworden.
Maar goed, de pijn in m’n schouders is allemaal nog niet
dramatisch en m’n therapeut heeft oefeningen gegeven waarmee ik het misschien
binnen de perken kan houden, en de omstandigheden waren perfect vandaag voor
Neumagen en ik besloot om gewoon de Fun te pakken en desnoods na tien minuten
al te landen. Ook al zit ik dan zeven-en-een-half uur in de auto voor die paar
minuten, het is toch heel veel beter dan niet vliegen.
M’n eerste start was om een uur of half twee, zonder vario
en iets te hoog ingehaakt, dus elke slag die ik op hoogte bleef was mooi
meegenomen. Echt langer dan een paar seconden kwam ik niet boven de top uit,
dus ik landde – helemaal goed, dankzij de Fun en het enorme terrein en de
perfecte wind.
De tweede start om drie uur nam ik m’n thermal snooper mee,
en dat hielp enorm. Ik draaide in, in ik schat zo’n 2 m/s, en klom leuk boven
de richel. Na een slag of tien en een paar belletjes begon ik toch wel m’n
elleboog flink te voelen, en het leek me een goed idee om nou eens niet te
overdrijven en gewoon na een half uurtje te landen. Zo gezegd zo gedaan. Ik
realiseerde me dat ik landen met de Fun bijna leuk vind, zo makkelijk. De één
na de ander kwakte met een nose-in of een buikschuiver tegen de grond, maar ik
hupte elegant op m’n bebracete been vlakbij de afbouwhoek.
Waar Reiner zijn verjaardag vierde met een groot glas
champagne, vooruit dan maar, en waar we even later een vleugel in de bomen
zagen hangen. Kennelijk had een onervaren piloot het nodig gevonden om veel te
dicht langs de helling te schrapen, nergens voor nodig vandaag en turbulent was
het ook helemaal niet, maar hoe dan ook hij hing er. Ik besloot om in te pakken
en dan bij het terugrijden te checken of er hulp nodig was, maar de hele start
stond mudvol met zeker tien brandweerauto’s, een helikopter, een ziekenwagen en
een meneer met ‘pers’ op z’n vestje, dus het leek mij geen goed idee om in de
weg te lopen. Ik wist dat de piloot niet gewond was, hij hing er alleen
bijzonder onhandig bij, maar al met al was dit alleen maar heel erg vervelend.
Omdat ik meteen wegreed was ik nog voor elf uur thuis, mooi kindertjesbedtijd!
