Toch was het een lekker dagje ondanks de afscherming en de crosswind. Tom zette me in de enige bel van de dag af en heel voorzichtig schroefde ik er tweehonderd meter bij. Dat raakte ik ook weer in een halve minuut kwijt maar dat geeft niks, het is leuk om heel af en toe te merken dat ik toch wel wat kan. Bij m'n tweede vlucht was de lucht zo dood als een pier maar het leverde wel weer een ok landing op.
Vandaag is er teveel wind dus ik sprong dan maar op de fiets. Sinds de intensieve fysio bij de rugschool gaat dat weer uitstekend, ik voel me zelfs weer bijna fit ondanks een nieuwe periode van opvliegers en phpd. Tegenwind deert me weinig en ik haal overal ebikende paren in, wel lastig omdat die lui doorgaans de volle breedte van de weg in beslag nemen. Net als ik inhaal komt er van de andere kant een batallion racefietsers natuurlijk en als het even tegenzit moeten we met z'n allen ook nog uitwijken voor een wandelaar. Toch is het zalig om zo hard mogelijk door de duinen te fietsen, Philip Glass in m'n oren en een enorme buizerd op een paaltje.
