prijs

Prijzen winnen is nooit mijn streven en ik ben het niet gewend ook. Die hoogstenkele keer dat ik eens een medaille of beker in m’n handen krijg (of toen ik elf was, een beeldje met de tekst ‘voor de sportiefste judoka’, krijg er nog tranen van in m’n ogen), voel ik me vooral ongemakkelijk. Vereerd, blij natuurlijk, maar tegelijk verschrompel ik juist een beetje. Ik ben nooit verlegen, maar onder zulke publieke loftuitingen weet ik me geen houding te geven. Eerlijk gezegd betwist ik het oordeel van de jury maar tja, die eigenwijzigheid is het ‘m nou juist.