Levensloopverlof

Best gek wel. Een half jaar vakantie, ik heb me nog niet echt aangepast. Om kwart over zes wakker, m’n standaard routine, ik had best om half acht op kantoor kunnen zitten. Vanochtend heb ik zeeën van tijd zonder allerlei acties die ondernomen moeten worden om goed en wel in Australië te kunnen vliegen dus eigenlijk voelt zo’n vrije dag als overbodige luxe.

Vroeger stapte ik moeiteloos op vrijdagmiddag uit kantoor de volgepakte auto in, en als we dan ’s nachts ergens in Noord-Frankrijk gingen slapen was ik m’n werk en Nederland en alles wat er mis is met de wereld volledig vergeten. Nu kost het weken voordat m’n kop helemaal op ‘vrij’ staat en ik moet me gewoon beheersen om niet even leuk mee te doen met m’n collega’s. Het is wel grappig, onbetaald verlof schijnt bedoeld te zijn om werknemers te verfrissen en positieve focus te laten krijgen, en jawel hoor het werkt nu al! Ik besef scherp wat ik ook alweer leuk vind in m’n werk. Ik geniet met volle teugen van de herfst. Ik realiseer me hoe heerlijk het is om een eigen huis en een vaste routine te hebben, waar ik zonder energie te verspillen aan plannen en zoeken gewoon kan doen wat mij past. Ik ben me extra bewust van de mensen waar ik van hou, lieve vrienden die ik graag zie en spreek.

Tegelijk ben ik een beetje zenuwachtig over de grote vakantie. Ga ik het leuk vinden? Ga ik geen botten breken of enge beesten tegenkomen? Ga ik me niet eenzaam voelen of vervelen of ongelukkig? Maar ach, ik heb soortgelijke avonturen al eerder ondernomen, en toen was het ook alleen maar leuk. Dus dat komt wel goed weet ik. Maar ik vind het best spannend allemaal.