 |
| Les 7 Meuses |
Het blijft iedere keer weer bizar, zes uur in de auto voor
een half uurtje vliegen, maar ach dat hoort er nou eenmaal bij. En we hadden
wel enorm geluk met het weer. Vorige week een prachtig herfstwiekendje op
Maillen, boterzachte lucht en perfecte landingen. Gisteren voor het eerst op
Sept Meuses, net genoeg wind om boven de riggel uit te soaren en zowaar nog
fijne termiek waarmee ik tot precies boven de antenne kwam – niet verder, de
grote drukte op dit kleine stekje maakte het lastig om helemaal optimaal te
centreren. Binnen twintig minuten was m’n gaggle tolerantie op, ik had genoten
maar merkte dat ik schrikachtig en ongecoordineerd in m’n bewegingen werd door
de opgehoopte stress. Geen probleem, ik hoefde niet heel nodig uren te vliegen
en het was al veel meer dan waar ik op had gehoopt. Ik had sowieso weer op en
neer naar Belgie gemoeten om m’n Airborne vleugels om te wisselen. In een vlaag
van ongekende blondheid had ik vorige week namelijk niet m’n Sting maar m’n Fun
meegesjouwd om mee te geven voor transport naar Lanzarote, zo bizar dom.
Vanwege de hulp bij het opladen zal ik niet in de gaten hebben gehad dat de
vleugel wel erg licht was, en toen ik in Maillen de uprights erin wilde stoppen
bleek het dus de verkeerde vleugel te zijn. Gelukkig kon ik het omwisselen
gisteren combineren met een potje vliegen, en meteen even controleren of de
Sting helemaal compleet en in orde is. Dat is ie, toch wel een heel erg fijn
vleugeltje voor zo’n soardagje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten