We zijn nu al drie dagen aan het feesten en het blijft leuk.
Diner en band op vrijdagavond, disco gisteravond en vanmorgen een uitgebreide brunch
met de rest van de middag champagne lurken in de zon. Ik weet weer hoe graag ik
dans, you’re such a groovy dancer zegt Lupe de danser en Billy de componist belooft
lekker greasy te draaien en we worden allemaal fijn sentimenteel en moe en
warm. Ik merk nauwelijks dat allerlei mensen de hele dag opruimen en afwassen,
we zitten met z’n tienen bij het vuur en gaan zonsondergang kijken op het
strandje waar de zeehonden patrouilleren en de gigantische parelmoeren
abalonischelpen voor het oprapen liggen. We bespreken hoe fijn het is om
vijftig te zijn in plaats van twintig en hoe goed het leven voor ons heeft
uitgepakt. Na een wandeling naar een schitterend leegstaand huis even verderop
moet ik m’n voeten wassen want Doug denkt dat ik in de poison oak heb gelopen
maar misschien valt het mee. Iedereen is nu naar bed, ik zou ook moeten maar ik
ben inmiddels in zombiemodus, zo kan ik nog dagen door. Nog één dag en dan moet
ik zien dat ik in San Fransisco kom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten