Heel geleidelijk ben ik een beetje m’n bezetenheid aan
het verliezen. Ik schuif niet meer alles opzij (en beland dus in Parijs tijdens
een schitterend oktoberwiekend) en ik rij niet meer als een kip zonder kop
driehonderd kilometer, en weer terug, als ik bij voorbaat zeker weet dat er
geen termiek zal zijn. Nou ja, niet meer altijd. Vrijdagavond liet ik nog een
dagje Stadskanaal schieten omdat de kosten-bateninschatting wel erg dunnetjes
uitviel (ik heb Rinus pas nog gezien dus daarvoor hoefde ik ook niet zes uur in
de auto te kruipen) maar gisteren reed ik toch weer op en neer naar Maillen.
Het is dichter bij en de kans op termiek is groter en de kans op harde wind is
kleiner en het voelde toch alsof ik wat goed te maken had omdat ik laatst
afzegde, maar met een aangekondigde noordenwind was er eigenlijk ook niet veel
goeds te verwachten. Dat viel dan weer mee, starten kostte nauwelijks enige
correctie en Jochen bleef zeker een uur hangen. Ik niet. Stephan zette me exact
op 500 meter af in plaats van in een bel, dus ik tuimelde twee keer achter
elkaar in een paar minuten naar de grond. Voor een weinig fraaie landing dwars
over de baan – het was gelukkig erg rustig en Jochen en Koen deden hetzelfde,
dat maakt het minder erg.
Bij het inpakken constateerde ik dat ik inderdaad,
zoals ik eigenlijk best wist, m’n rechter tipstick niet goed in de leading edge
had gestoken. Misschien kwam daar dat trekkerige gevoel vandaan. Suf dat ik bij
het opbouwen/preflight niet meer moeite had gedaan om het goed te krijgen, het
had veel heftiger effect kunnen hebben. Bij het vliegen, tenminste bij het
klaar maken, heb je altijd twee stemmen: een verstandige stem in je hoofd die
tot voorzichtigheid maant, en de onrust en drang en opwinding in je romp die
maar één ding wil: de lucht in. Die de baten altijd weer enthousiaster
voorstelt dan dat een kostenberekening kan counteren.
Thuis in de straat liet iemand mij voorgaan en om
hem niet te lang te laten wachten
probeerde ik vooruit m’n parkeerplek in te steken. Dom! Ik maakte een forse
kras op de knalrode lak van een mercedes. De kosten van een dagje buiten spelen
zijn weer eens enorm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten