Promotie

Het begint bij mij altijd met verbazing over de gedachte dat er mensen zijn die niet zouden willen vliegen. Iedereen droomt daar toch van? De vrijheid, het gevoel te zweven, prachtige uitzichten. En dan de lucht voelen, zon op je rug, wind in je gezicht, en wat ik het geweldigste vind is dat je met je lijf, met fysieke inspanning jezelf omhoog werkt - je doet het echt zelf. Het is hard werken, inspannend en lastig vaak, en dat geeft juist de meeste voldoening als je het voor elkaar krijgt om mooi in een belletje te centreren en omhoog te ploeteren. En éénmaal op wolkenbasis voel ik me helemaal zalig, bijna verlicht. Grote hoogte biedt vrijheid en uitzicht maar ook de mentale en fysieke ruimte om overal heen te gaan waar ik maar wil. Het is soms echt een bijna spirituele ervaring en ik weet vrijwel zeker dat het dat niet zou zijn als het niet zo lastig was.

Het vliegen helpt me ook om echt te concentreren, zeker als je een taak vliegt zodat je doel een vast gegeven is. Lichamelijke inspanning + mentale concentratie = flow, soms tenminste. Dat vind ik ook gaaf aan het vliegen, dat je soms dat kadootje krijgt van flow, verlichting, euforie, maar niet altijd. Vaak is het gewoon ploeteren. Als het dan een keer wel goed lukt allemaal dan voel je je ook helemaal top. Soms hang ik luid lachend in de lucht, gewoon superblij, omdat het zo heerlijk voelt en omdat ik zo dankbaar ben dat ik dit kan doen.

Ik heb wel geparapent als passagier, maar dat is het toch niet voor mij. Bij het deltavliegen heb je echt contact met je vleugel, je hangt in je vleugel eigenlijk en daardoor voel je je veel meer verbonden met het toestel, dan onder een scherm. Ik vind het fijn om met m'n ogen bijna dicht de lucht echt te voelen, sensing, zoveel mogelijk proberen efficiënt te vliegen door je hele lijf te gebruiken en niet een apparaat bedienen, dat is toch veel afstandelijker.
Bovendien voel ik me wat veiliger aan een delta maar vermoedelijk is dat gewoon wat ik gewend ben. De hogere snelheid maakt het landen wel eens extra spannend natuurlijk, maar als puntje bij paaltje komt heb ik liever wat beschermende aluminium buizen om me heen. Dat geeft me ook in turbulente lucht een gevoel van zekerheid. Mijn toestel zal niet zo gauw in elkaar frommelen en ik heb een fijne buis om me aan vast te houden als het ruig wordt en ik voel ook vrij direct wat mijn stuurinput doet. Ook uitwijken kan sneller en ergens wegvliegen lukt ook beter met een delta dan met een scherm denk ik.

Deltavliegen is logistiek flink ingewikkelder dan schermvliegen. Dat is balen, maar er is wel een mouw aan te passen. Je gaat vanzelf organiseren dat je toch kan vliegen en na twintig jaar weet ik niet beter, zo is mijn sport gewoon. Je hebt er in elk geval sneller leuke contacten door, doordat we allemaal meer afhankelijk van elkaar zijn dan schermvliegers. En trouwens, een scherm is ook flink veel groter dan een gewoon sporttasje hoor, dus zo enorm groot zijn de verschillen nou ook weer niet. Ik denk ook niet dat schermvliegen echt serieus veel goedkoper is dan delta, ik durf bijvoorbeeld best een delta van twintig jaar oud te vliegen maar met een scherm is dat misschien niet zo verantwoord. Ok, ik heb een huis en een auto speciaal gekocht met het oog op m'n vleugel, dat hoeft niet als je alleen een scherm hebt. Maar zonder m'n vleugel ben ik nog altijd heel blij met m'n huis (en doe ik de auto weg...).

Deltavliegen heeft mijn persoonlijkheid verregaand gevormd. Dat heeft niet alleen positieve kanten (ik heb weinig tijd voor niet-vliegende vrienden en bovendien ben ik nogal saai geworden doordat ik zoveel over vliegen praat; mensen nemen vaak aan dat ik vreselijk avontuurlijk ben en dat irriteert me mateloos omdat het beeld uitgaat van hun angsten in plaats van mijn passie; ik heb niet in mijn loopbaan geinvesteerd omdat ik buiten mijn werk 100% met vliegen bezig ben; ik ben wel erg veel geconfronteerd met verdriet, pijn en gemis), maar all in all denk ik dat ik een volwassener en gelukkiger mens ben dan ik zou zijn geweest als ik niet vloog. Al was het maar door de geweldige mensen die ik dankzij het vliegen ontmoet heb en de ontelbare keren dat iemand aardig of behulpzaam of gewoon leuk was.