Ik word er razend gelukkig van ook al weet ik niet waarom. Ik ben de allerslechtste schaatser op de hele plas, ik heb pijn en ik ben bang om te vallen of door het ijs te zakken. Maar na anderhalf uur ploeteren en met m'n armen wiekend zit ik met een grijns van oor tot oor op de fiets, zwetend in de zon.
Vanmorgen ging ik met m'n schaatsen bij de bosvijver kijken, maar er was niemand en ik durfde het niet op m'n eentje aan. Dan maar een rondje fietsen dacht ik, gelukkig nam ik voor de zekerheid m'n schaatsen mee. Op de Vogelplas was het raak en binnen tien minuten krabbelde ik m'n eerste rondje rond het meer sinds '12 of '13 toen we de molentocht deden. Het ijs was niet denderend en ik kan het natuurlijk helemaal niet en er waren enorme wakken tot dicht aan de kant, maar er waren genoeg sporen en schaatsers om me veilig te voelen. Een van de leukste dingen van schaatsen is dat iedereen vrolijk en aardig is en dat mensen heel makkelijk een praatje maken. Ene Bert ontfermde zich over mij en gaf me een uur lang prive schaatsles, superleuk. Zitten of je moet poepen in plaats van hangen als een aap, gewicht op de hielen, naar opzij afzetten in plaats van naar voren. Hier en daar lukte het me wel tien slagen achter elkaar door te glijden maar terwijl ik vooruit ging ging het ijs achteruit en bovendien werd ik wel erg moe.
Toch was dit voldoende om te besluiten opnieuw goeie schaatsen te gaan kopen. De vorige zijn bij m'n ex achtergebleven en op de leren marktplaatsnoren waar ik nu op sta te wiebelen wordt het nooit wat, dus laat ik maar eens investeren in meer pret.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten