Goud!

superdeluxe gastenkamer middenin de stad

Leo stelt de fiets af

konvooi

 

Juichend op de fiets, eindelijk weer eens! De gouden (twee maandsalarissen) fiets die ik vorig jaar bij Erik de Vakantiefietser in Amsterdam kocht viel enorm tegen. Ik had 'm gekocht in de hoop weer zonder pijn lekker te kunnen doorstampen, maar het maakte absoluut niks uit. Toen ik 'm vorig jaar met regen en harde wind tegen ophaalde in Amsterdam haalde ik Den Haag bijna niet van de pijn. Sindsdien werd het niet beter, dus ik sloeg mezelf voor m'n kop - zelfs een fiets van goud helpt niet als je gewoon een kromme rug hebt.

Maar gisteren stond mijn uitgestelde eerste servicebeurt en onderhoudsles gepland. Erik biedt zijn klanten één overnachting in zijn gastenkamer om de hoek aan, dus de planning was vrijdagavond heen en zaterdag terug. Ik was zo stom om 's ochtends nog even twee kuub aarde naar de tuin te kruien maar ondertussen heb ik wel van m'n fysiontherapeut geleerd hoe het probleem in elkaar zit en wat ik kan doen om de ergste pijn te verlichten. Plus ik sloeg een pak diclofenac achterover, dat helpt natuurlijk ook.
Afijn, met de wind in de rug maar wel steeds hardere regen ging het heel redelijk gister. Ik moest een keer echt even lopen om m'n rug te kalmeren en tegen de Jan van Galenstraat was het ook niet echt leuk meer, maar het leek wel alsof er toch ineens een kwartje was gevallen en ik de juiste houding te pakken had. M'n fysiotherapeut had gezegd dat mijn stuur hoger en m'n zadel breder moest, en Leo de fietsemaker deed daar nog ideale trappers bovenop, en nou ben ik vrijwel zonder messen in m'n rug in iets minder dan vier uurtjes thuis gekomen! Hallelujah!

Daar kwam nog eens bovenop dat de gastenkamer helemaal geen basic achterkamertje was, zoals ik had verwacht, maar een meer dan schitterende ruime kamer met douche en wc, onderin het waanzinnig gave huis van Erik om de hoek van de zaak. Om het feest helemaal af te maken verwees hij me naar een fantastische Indiër twee straten verderop met de lekkerste tandoori ever.

Ik zit nog een beetje na te zweten en na te genieten van de wetenschap dat de gouden fiets dus toch wel degelijk al dat geld waard was, en dat ik de komende jaren wel degelijk tochtjes kan maken. Licht aan het eind van een somber tunneltje.