Schitterende luchten maar toch niet zo makkelijk

En weer verliezen we een school, een van de allerbesten ook nog. Tom trekt het gewoon niet meer. Er zijn te weinig leerlingen en die er wel zijn zoeken overal naar de allergoedkoopste oplossingen. Heel jammer want zo sterft het zeilvliegen langzaam toch uit.
Gelukkig kunnen we wel nog altijd slepen op Maillen en vandaag heb ik ook eindelijk weer eens echt wat termiek gepakt. Gisteren lukte het met drie starts niet, de lucht zag er schitterend uit maar was zo dood als een pier. Vanochtend startte ik extra vroeg, ook al omdat ik vannacht maar twee uurtjes geslapen heb want natuurlijk was er wel weer een disco ergens die tot half vier 's nachts tot in de wijde omtrek iedereen wakker hield. Walen zijn misschien wel vriendelijk maar eigenlijk alleen als je hun lol ook leuk vindt, niet als je andere vormen van plezier hebt.
Gisteravond doken we nog even de Maas in, en jawel hoor op precies dezelfde plek waar ik vorig jaar m'n teen kneusde/brak omdat het spekglad was, kneusde/brak ik nu m'n vinger. Het deed vet pijn en ondertussen is ie dik en rood. Gelukkig was het water wel heerlijk dat maakte het nog net de moeite waard.