Voordat we mogen starten, negen kilometer voor het eerste keerpunt om kwart over twee, draaien we met z’n honderdveertigen drie kwartier onder een grote wolk aan de rand van de start. Fantastisch gezicht, het gekrioel van al die vleugeltjes. Schitterend maar ook flink spannend, de wolkenbasis was laag (2200 meter) en nog variabel ook, de bellen ongeorganiseerd maar wel fel en het was gewoon beredruk. Maar tegelijk, iedereen is enorm alert want niemand wil botsen en er was ook genoeg ruimte om vrolijk een beetje rond te dobberen. Ik vond het in ieder geval prachtig, spannend, en het mooiste was ook nog toen de start dan eindelijk opende om 14:15 en de massa als een gigantische zwerm richting het eerste keerpunt gleed. Waanzinnig, dit zou niemand mogen missen in z’n leven.
M’n vlucht was traag. Wel leuk om een heel stuk met Christine en Uschi te vliegen, voortdurend afwisselend in de beste kern.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten