Het regent hard lang en koud. In m’n voortent ligt een grote plas water en in m’n binnentent is alles klam nat. Dat wordt een dagje hoppen van de voortent van Hans en Christine naar de kroeg, met tussendoor wat spelletjes bij de Frenchies of eventueel bij de Britten. Als ik maar niet meer hoef te lopen. Gisteren zijn we een berg opgelopen en helaas ook weer af, en nou heb ik weer een ontsteking in m’n meniscus. Na zes uur lopen had ik zo’n pijn dat ik alleen nog maar voetje voor voetje en met twee stokken verder kon. Dat duurde te lang dus ik werd op Laurents en Fabios schouders gehesen (Fabio is een stuk kleiner dan Laurent) en in de regen glibberden we zo gedrieën de grindmodderpaden naar beneden.
Toch was het de moeite waard. Het was natuurlijk schitterend, zelfs in de wolken. Enorme watervallen, een mistig meertje op de top, weelderige plantengroei, rotsen. Halverwege de klim een chalet met een vriendelijk kaasboertje waar we bij de kachel konden lunchen. Twee schnapps na, niet handig maar wel lekker. Maar ook weer leuk om een paar piloten wat beter te leren kennen. Mario Alonzi is echt mijn held, en Laurent Thevenot ken ik al, ook een bijzonder aardige jongen. Maar ik heb eigenlijk pas voor het eerst echt met Fabio gekletst, en met Carol Tobler. En zowaar Antoine Boisselier aan het glimlachen gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten