Het stormt, toch mistral. Na drie briefings om te zien of het zin zou hebben naar boven te rijden, ging het hele circus toch om twaalf uur alsnog naar de lage noord. Niemand maakte haast om op te bouwen, maar twee uur later stond ik toch weer ingehaakt te wachten tot ik aan de beurt zou zijn. Dat wachten gebeurt erg in de windschaduw van de start, dus ik had weinig idee hoe het er aan de voorkant aan toe ging. Een paar toppers waren al weg toen de start gesloten werd wegens harde en vlagerige wind. Ik overwoog om een paar uur te wachten in de hoop dat de avondlucht rustiger zou worden, maar ik heb geen vervoer en de hele verdere middag in m’n eentje op de berg zitten trok me ook niet aan. Beneden aangekomen bleek het flink te spoken en er zijn zelfs wat zorgen om een paar piloten die zich nog niet gemeld hebben. Cameron staat in ieder geval veilig bij het tweede keerpunt, van Shaun weet ik nog niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten