Ik zit in een rokerige kroeg bij de ‘camping’, rozig van de wijn en zon de hele dag en ook een beetje sip. De derde Litespeed overgedragen, maar vorige keren had ik er geloof ik toch minder moeite mee. Dat het nu zo lastig is komt waarschijnlijk vooral doordat ik me nu even beperk tot een intermediate vleugel. Het is niet alleen een status-ding, het is ook echt: het vliegt gewoon minder. Minder prestatie, minder fantastische handling. Maar inderdaad, heel veel makkelijker landen en daar ging het nu om. Het is ook wel pijnlijk om te zien dat Rolf er meteen harstikke goed mee vliegt. Hij vliegt al twintig jaar, de laatste tig op een litespeed, maar toch ben ik jaloers. Ik geef toch m’n liefje weg.
En hoe het toch nog tof werd….
Terwijl ik zat te bloggen schoven Toru en Midori aan. Ik ken ze al een paar jaar maar nu hebben we echt zitten kletsen.
’s Ochtends zat ik heerlijk in het zonnetje op te warmen (’s nachts vriest het nog en m’n slaapzak was toch iets te dun), maakte een babbeltje met Guy, die m’n landingen filmde en later op de dag z’n auto ging halen, leeghaalde, om spontaan voor navette te spelen.
Eind van de dag had ik een upright krom (het kan verkeren, ik heb nóóit uprights krom en nou concentreer ik me op landen en jawel hoor), besteedt Reiner een compleet uur om me te helpen het rotding te wisselen.
Ik blijf me voortdurend verwonderen over de aardigheid van mensen. Terugkijkend was het een fantastisch wiekendje, terwijl ik zat te pruilen over de litespeed en zes uur rijden me geen enkele vlucht van meer dan twintig minuten opleverde. Ik heb vijf landingen gemaakt, m’n vleugel goed verkocht, ik ben verbrand in de zon en ik begin m’n nieuwe vleugeltje al een beetje te leren kennen. Top.
Ik heb nog wel 2 nieuwe uprights voor de Sting 3 te koop. Nooit gebruikt ;-))
BeantwoordenVerwijderen