Het stinkt hier erg naar varkens, het stikt van de muggen en de lokale jeugd roert zich, niet ideaal allemaal. Maar ik sta hier aan een schitterend breed stuk van het kanaal, spiegelglad, de weerschijning van het laatste oranje-zwarte avondlicht, gekwaak en gegak van beesten en krekels op de achtergrond. Weinig autoverkeer, m’n auto op een plekje waar ik vrij onopgemerkt zal staan maar toch voldoende in het zicht om me veilig te voelen. Ik blijf – tegen beter weten in – overnachten vlakbij het veld van de Buizerd, want morgen is het net zo’n mooi weer als vandaag en als er voldoende aanmeldingen zijn kunnen we weer net zo leuk buiten spelen als vandaag. Blauwe lucht, vreselijk stabiel, nul wind dus het was allemaal niet makkelijk. Maar ook niet overdreven ingewikkeld om gewoon starts en landingen te maken, en uitdagend om te proberen zo lang mogelijk van de grond af te blijven. Als ik terug naar Den Haag was gereden had ik alles uit moeten laden, morgen weer alles inladen, twee keer honderd kilometer rijden en aanzienlijk minder uren buiten. Maar dan wel zonder varkensstank.
Nadat ik éénmaal besloten had het gezoem van de muggen ‘gezellig’ te vinden en met Laura’s lappie over m’n hoofd, heb ik helemaal goed geslapen. Tot ik om acht uur wakker werd van de ongehoorde stank van varkens, verschrikkelijk, ik ga nooit meer in Brabant overnachten. Helemaal niet als er uiteindelijk niet gelierd wordt omdat er te weinig belangstelling is. Onbegrijpelijk. Natuurlijk is het niet termisch maar de meeste Buizerdleden vliegen sowieso nooit weg dus wat moeten zij met termiek? Ik had nog wel graag een paar landingen geoefend, en de hele dag buiten gespeeld. Nou ja, dan maar peddelen, auto wassen, onkruid wieden, stoepje vegen. Ieder excuus om van de zon te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten