Het gaafste hier is het gazon. Het hele vliegveld is waanzinnig strak kort glad gemaaid, je wil eigenlijk niks anders doen dan opbouwen en weer inpakken, zo verrukkelijk. Dat is maar goed ook want erg denderend vliegen was het niet. Zwaar bewolkt, koud en stabiel, ik heb geen meter kunnen winnen en niemand is de startcirkel uitgevlogen. Het slepen was wel een feest, dragonfly en trike vlogen allebei lekker langzaam en Rinus en Erik zijn allebei ervaren deltisten en sleeppiloten. Erik was vijftien jaar geleden in Veltwezelt één van de piloten die mij het slepen bij probeerden te brengen. Daar heb ik trouwens Tom en Jan toen ook voor het eerst ontmoet, en we zitten hier nu weer gezellig na te kaarten over vleugels, vluchten en verhalen.
Weinig te vertellen dus, behalve de rozigheid na een biertje en met de verwarming aan (!) in het superdeluxe clubhuis, de verschillende tafels waar de Belgen en de Nederlanders aan zitten, Rinus die een kamertje voor me heeft georganiseerd, de modelvliegers met jettoestelletjes die met een noodgang over het veld scheren, de schitterende omgeving waar je doorheen rijdt om hier te komen, Verviers dat als een soort Shangrila achter een berg verstopt ligt, de dames echtgenotes die hier de afwas doen terwijl de clubleden aan de bar hangen, schattige hondjes. M’n tweede landing, ietsje beter dan de eerste (met de nadruk op ‘ietsje’ zei Ropje, en hij had wel gelijk maar het was toch leuk dat zHarrie me even later spontaan complimenteerde met diezelfde landing). Dat ik slepen nog altijd spannend vind en tegelijk er van geniet dat ik zeker weet dat ik het goed kan. Dat er natuurlijk altijd gebarbecued wordt maar gelukkig is er hier een uitgebreide keuken zodat ik m’n eigen potje kan koken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten