Vandaag was het precies andersom, Gordon kwam een paar
minuten na Niels, Andreas en Gijs binnen met een gigantische smile zichtbaar op
tientallen meters hoogte, ik zei meteen “die heeft de derde start”. Inderdaad,
terwijl de eersten de eerste start hadden genomen, dus Gordon is dagwinnaar
denk ik. Ongelooflijk dat er nog zoveel mensen op goal stonden, het leek laag
en stabiel vandaag en helemaal blauw. Ik startte pas om één uur maar dat bleek
toch nog te vroeg. Mijn belletje in het dal wilde niet hoger dan 1400 meter
tenzij ik er vreselijk m’n best voor ging doen, en dat doe ik nou juist even
niet. Ik maak het mezelf iets te makkelijk met landen, als het morgen weer
oostelijk is pak ik het volgende veld iets dichter bij het huis en net ietsje
kleiner. Heerlijk om het gevoel te hebben dat ik dit ook allemaal best met m’n
Litesport had kunnen doen, of met een Litespeed. Jamie probeert me voortdurend
haar RX3 te verkopen, maar ik ben vastbesloten om het dit keer echt
superlangzaamaan te doen. Haar aanbod is wel gruwelijk verleidelijk dus ik heb
er eigenlijk een beetje moeite mee als haar RX naar een ander gaat, maar ik
moet het echt niet doen. Rustig aan, eerst de Litesport naar Europa halen, en
dan weer verder zien. Ik bedacht vanmorgen dat ik ben waar ik wezen moet als ik
niet langer aan iedereen loop uit te leggen waar ik mee bezig ben. Dat is
natuurlijk niet helemaal waar, het gaat uiteindelijk toch echt om vijftig goeie
landingen, maar een rustige state of mind is het halve werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten