Ik wilde al naar bed, maar ik kon de behoefte om Fluffy te
bellen niet meer bedwingen. We hebben elkaar bijna twee jaar niet meer
gesproken, alleen een heel klein beetje gechat op facebook. Dat geeft niks, de
klik is sterk. Ik draai haar nummer op m’n vaste telefoon en op het moment dat
de verbindingstonen beginnen piept er een sms op m’n mobiel. Ik dacht nog dat
ik perongeluk mezelf zat te bellen. Maar het was Fluffy – are you awake? Over
goeie klik gesproken.
Mijn leven in Australië lijkt gewoon door te lopen, parallel
aan m’n leven hier. Wat twee jaar geleden gebeurde lijkt een paar weken
geleden, de tussenliggende tijd in Europa valt gewoon weg. Als ik over twee
weken aankom loop ik bijna op routine naar de trein, doe ik m’n boodschappen bij
Coles, fiets ik voor een kopje thee naar Nic alsof het m’n dagelijkse bezigheden
zijn. Mijn eigen hoogstpersoonlijke tijdmachine, back to the future again.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten