Kwa spieren ben ik
helemaal terug bij af, of nog erger. Pudding in m’n armen, onmogelijk om de
vleugel op z’n A-frame te draaien en ik ben onmiddellijk uitgeput zodra ik
loskoppel. Eerst drie jaar een frozen shoulder waardoor ik niks kon doen,
vervolgens artrose waardoor ik niks meer mag doen. Jarenlang intermediate vliegen
om m’n landingen te verbeteren, nu in de overgang… ik lag gisteren al op
apegapen nog voordat ik m’n harnas aantrok om op de dolly te gaan liggen. Was
ik ook nog vergeten m’n vario aan te zetten en de lucht was strakblauw, dus van
de beloofde termiek merkte ik helemaal niks. Het was wel genieten van het
schitterende uitzicht over de nevelige herfst-Ardennen en m’n landing was niet
al te genant. Anderhalf uur later nog een startje met een minutenlang
uitgestelde landing, en opnieuw het dilemma: ik voel me nog best goed en het
weer en de sleeppiloot zijn top dus waarom zou ik niet nog een startje doen?
Versus: als ik teveel doe ontsteekt m’n schouder en dan loop ik weer weken met
pijn, kan ik helemáál niks meer trainen.
Rustig ingepakt dan maar,
en me lekker door Fons naar huis laten rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten