14 oktober 2018

Zomerse herfstdag


7Meuses


Ik voelde me redelijk fit en het weer was extreem goed, 27 graden en zo'n 5 m/s zuid-zuid-oost, een leuk clubje ouwe maatjes en geen parapenters, idealer voor 7Meuses wordt het niet. Bobo had zelfs een nieuwe piloot bij zich, Fred, die mij zodra ik uitstapte aanbood m'n vleugel naar de start te helpen dragen. Eric was er, Michel en Chantal, Jan en Marc. Genoeg mensen voor gezelligheid en hulp, niet teveel om in de lucht voortdurend uit te moeten wijken. Ik startte als derde en schoof makkelijk tot halverwege de antenne, maar veel hoger ging het niet. Het zweet liep in straaltjes onder m'n helm en elke bocht kostte absurd veel kracht, ik ben echt elke training of fitheid helemaal kwijt. Daardoor durf ik niet méér te doen dan een beetje voor de helling op en neer en dat gaat al gauw vervelen, hoe schitterend het uitzicht ook is. Na vijf minuten sprak ik mezelf streng toe en besloot dat ik minstens een half uur in de lucht moest blijven, gewoon om ook weer een beetje terug te leren om vol te houden. Maar na twintig minuten telde ik echt de minuten af en zodra de klok op dertig sprong draaide ik naar het landingsterrein. De landing was waardeloos, gelukkig niet in een koeieflater maar wel erg teleurstellend. De laatste tijd was ik nou juist weer goed bezig, maar 7Meuses is nogal turbulent en ik was behoorlijk moe, dat is dan maar m'n excuus.
Ik genoot van de zon bij het inpakken, wandelde via het pad dat Bobo me had gewezen terug naar de auto en kwam boven een mevrouw tegen die me vertelde dat er niet gewandeld mag worden wegens de varkenspest. Te laat.
Ik was mooi op tijd voor het eten bij m'n tante en nog net voor middernacht thuis. Het wordt in oktober echt niet beter dan dit!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten