 |
| vliegtuigvormige brandplek |
De uitdaging zit 'm er onder meer in dat je je tegelijkertijd enorm moet concentreren op wat je voelt en hoort en hoe je je vleugel zo efficiënt mogelijk in de stijgende lucht manoevreert, terwijl je je voortdurend bewust bent van de omgeving: wolkjes die ergens ontstaan wat op termiek duidt, andere vliegtuigen waar je niet tegenaan wil botsen of vogels en zwevers die stijgen, landingsopties en variaties in het landschap waar termiek los kan komen, de windrichting en sterkte, een aankomend front.
Gisteren moest ik keihard werken om geen meter te verliezen, en ondertussen wist ik dat Bobo in de buurt net zo hard aan het werk was en ik wilde niet van het veld wegdriften. Liefst landde ik pas als de sleep net weg was, zodat het veld mooi vrij zou zijn.
Het ging allemaal zeer naar wens en m'n landingen waren best redelijk (laat Tom het maar niet horen, te langzaam, altijd te langzaam en dat is natuurlijk waar maar beter dan dit krijg ik het niet voor elkaar). Drie vluchtjes zonder noemenswaardige pijn. En vooraf en vanmorgen weer een mooie passagiersvlucht in de dragonfly, over al die hoeves en kastelen, dalen en glooiende velden en pittoreske dorpjes. Een paar keer spelen rond de wolkjes en ronddraaien boven de vliegtuigvormige brandplek waar vorige week een ulm is gecrasht.
's Avonds spoelden we ons af in de Maas, we sloten af met een dansje op een Cranberries cover en vanmorgen ontbijt met comedy. Relaxter wordt het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten