Fijne dingen

Ik word blij van mooie dingen, en mensen. Schilderijen, muziek, een vrolijk appelgezicht. Adembenemende bouwwerken: de Taj mahal met steeds een andere lichtval; de maidan in Isfahan vol bemozaiekte moskeeën en paleizen; Sana’a zoals het was voordat kogels zoveel verwoestten. Ik word blij van muziek, swingend op de fiets of hard meezingen in de auto. Nog gelukkiger word ik van natuur, van landschappen. De kleuren, geuren, geluiden van het Haagse bos in het voorjaar. Lichtgroene kleine blaadjes, bemoste stammen eindeloos lang als de benen van Ester, roodbruine aarde, merels. Bloemen langs de gracht, spetterend roze en wit en geel en donkergroen en lichtgroen en het bruine water. Ontroerende weilanden, vers gemaaid. Frisse wind waar je een loopneus van krijgt, zon, zweten tegen de wind in, warm ingepakt met handschoenen en een muts op. Of juist wandelen in de zomerzwoelte, met zo min mogelijk stof om de huid. Het allerblijst word ik van vliegen. Als je vliegt krijg je het landschap niet kado, je moet het verdienen. Eerst hard werken, concentreren, m’n benen in een kramp gestrekt van de spanning. Pas als je goed gecentreerd in een stevige bel zit, alleen zodat je niet hoeft op te letten dat je nergens tegenaan botst, met zekerheid op weg naar de wolken, kan je ineens om je heen kijken en genieten van het steeds platter en vager wordende landschap. Kleuren en lijnen lopen in elkaar over, details verdwijnen, de wereld wordt een plaatje. Groen, bruin, water, grijs asfalt, rode daken. Het is genieten uit een ooghoek, want ik heb m’n volle aandacht nodig voor het vliegen zelf. Een draaiende vogel is niet alleen fijn om te zien, het betekent ook dat daar termiek zit. Is m’n angle of dangle goed, hoeveel vg gebruik ik, langs welke route zal ik naar het keerpunt gaan, waar kan ik landen, hoe steil draai ik in? Het gekraak van de radio moet worden genegeerd, m’n helm zit over m’n oren zodat ik de vario niet goed hoor, kouwe wind waait via m’n nek naar binnen. En de kick van een goeie bel, omhoog schroeven, met twee of drie meter per seconde steeds meer ruimte krijgen. Vliegen is een hoop gedoe, bepaald niet de verstilling van meditatie, maar het effect is vergelijkbaar: leven wordt beleven, er zijn.