NK slepen dag twee

Ik ben te moe om een compleet verhaal te schrijven, maar niet ontevreden. De eerste sleep was om de een of andere reden erg zwaar, en na het loskoppelen was ik ongelooflijk snel weer naar beneden. Zoals Martijn opmerkte stortte de windzak in, het was echt enorme sink overal. De tweede start sleepte Rinus me een mooi belletje in op flinke hoogte (Rinus kan je altijd het gevoel geven dat je speciaal bent, en tegelijk weet je dat hij iedereen eerlijk gelijk behandelt) maar ik donderde er toch meteen weer uit. Al gauw zag het er naar uit dat ik me tevreden zou moeten stellen met een fatsoenlijke landing, maar op 215 meter begon het te piepen en met iedere keer driekwart lift eenkwart sink ploeterde ik in meer dan een half uur naar wolkenbasis. Mooi zo, maar ik was inmiddels echt heel erg moe en ik vond het uitgestrekte bos op koers behoorlijk eng. Ik wilde mezelf niet gek maken dus ik koos voor de omweg via een paar grote weilanden, maar tja daar zaten natuurlijk net de wolken weer niet. Dan maar uitzakken tussen Apeldoorn en Teuge, met een schuin oog op de dropzone van de parachutisten. Geen idee hoever ik gekomen ben maar ik heb in ieder geval m'n best gedaan. Filmpje met allemaal interviews van Johan Kaal.