Vanmorgen niet eens zo heel erg vroeg met Bernard op zoek
naar koffie. Ik krijg de indruk dat het eiland echt alleen bedoeld is voor
feestvierende tieners die tot diep in de nacht ‘uit’ gaan. Niks is open voor
negen uur, er zijn alleen coca cola barretjes en nagelstudio’s. Het lijkt
vooral op een soort Disney decor, heel bevreemdend.
Er wordt weer fantastisch voor me gezorgd, heerlijk.
Verzamelen in de bakkerij van San Bartolomé, daar trof ik nog een hoop bekenden
en onbekenden. Seppi is er, en een Wolfgang die mij vier jaar geleden nog een
kaartje stuurde, en Carlos en een hoop namen die ik echt moet oefenen. De
meerderheid toog naar Mala, waar het een paar honderd meter is tussen
parkeerplaats en start maar dat was geen probleem want mijn mannen kwamen al
met m’n vleugel aan toen ik nog het halve Franse team goeiemorgen stond te
wensen.
De start was supermakkelijk vanwege de sterke wind, maar
diezelfde wind maakte het vrijwel onmogelijk om naar voren te vliegen met m’n
te grote Sting. Ik draaide in een vette bel omhoog maar verloor het allemaal
weer door achter Seppi aan te vliegen richting strand. Terug bij de berg was
het nogal druk en er waren er een paar bij die wat minder controle hadden of
gewoon niet wisten waar ze mee bezig waren ofzo, dus ik nam maximaal afstand en
dat bracht me al na een half uurtje naar de grond. Niet erg, ik heb een leuk
vluchtje gehad en het was gezellig op het landingsterrein waar ik al snel wijn
stond te drinken met Juaki en Agapo en Rosella... tsss wat een lastige namen.
Je beeld van het eiland is wel erg kort door de bocht......
BeantwoordenVerwijderen