Je zou denken dat alle spanning en sensatie er wel vanaf is,
bij de tiende keer m’n reis naar Australië boeken. Maar net zoals alle keren
hiervoor zit ik met bonzend hart twintig keer alles na te kijken voordat ik op
de knop ‘betalen’ durf te klikken. Ik heb nog niet één keer foutloos geboekt:
lang geleden bijvoorbeeld dacht ik nog dat ik de vleugel als bagage mee zou
kunnen nemen maar dat mocht niet meer. Ik heb een paar keer de verkeerde data
geboekt, een keer had ik gewoon onvoldoende vakantiedagen en een keer kwam het
heel slecht uit met de wedstrijden. Ik heb vluchten geboekt die meer dan dertig
uur kostten of waar ik in de kerstnacht als er geen treinen rijden moest
inchecken. Ik kwam ooit zestien uur voordat ik aan een nieuwe baan begon terug.
Ik ontdekte dat ik m’n sleutels in de voordeur had laten steken toen ik bij de
security m’n metalen spullen moest inleveren. Meerdere keren had ik te weinig
overstaptijd en daarom moest ik in Guangzhou besluiten m’n bagage (m’n harnas!)
achter te laten.
Deze keer is er het risico dat ik iets moet wijzigen, dat
zou een dure grap worden. Maar als ik gewoon m’n vakantiedagen allemaal achter
elkaar mag opnemen, als m’n knie het houdt, als het vervoer van de vleugel goed
gaat en m’n harnas onbeschadigd op de band ligt, als de auto die ik koop het de
hele reis volhoudt, als iedereen net zo blij is om mij weer te zien als ik hen,
als ik niet achter het stuur in slaap val, als ik de nieuwe fabriek weet te
vinden, en als ik ook deze keer geen al te enge beesten tegen kom dan wordt het
weer geweldig. Er zijn zoveel mensen die ik graag weer wil zien en een paar
mensen die ik pijnlijk mis. Twee superleuke wedstrijden. Eucalyptus ruiken.
Zwemmen in de ocean pool. Met de meiden naar Rainbow Beach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten