Trots plaatst Esther kiekjes van haar zoon, die met mijn
allereerste vleugeltje zijn eerste hoogtevluchten en mooie landingen maakt. In
het commentaar vertel ik hoe Ropje me lang geleden herinnerde aan mijn
voornemen om mezelf een carbon basebar kado te doen als ik tevreden was over m’n
landingstechniek. Dat was ik eigenlijk vergeten, net als ik helemaal niet meer
weet hoe ik landde met de Uno Piccolo waar Yan nu zo de blitz mee maakt.
Al doormijmerend realiseer ik me dat ik niet eens meer weet
waarom ik die geweldige LitespeedS met de carbon basebar eigenlijk ook alweer
heb ingeruild voor een Sting. Ik weet nog wel dat het mijn manier was om een
stap terug te doen en me op m’n landingstechniek te concentreren, maar wat was
de aanleiding ook alweer? M’n geheugen doet aan geschiedvervalsing en m’n
logboek helpt me ook niet veel. Heel ’09 zijn het best goeie vluchten, veel
goeie landingen en nergens een echte crash.
Heb ik mezelf gewoon wijs gemaakt dat ik niet kon landen? Ik
weet wel zeker dat ik inmiddels bijna niet meer geloof dat ik kan vliegen. En
de ernstigste landingscrashes waren van ná de LitespeedS, elke keer als ik
begon te ontspannen en meende dat ik werkelijk vooruitgang had geboekt.
Zoals we vijftien jaar geleden al besloten: zeilvliegen is
een denksport. Het gebeurt allemaal in je hoofd. En mijn hoofd doet rare
dingen. Was ik maar een man, dan zou ik mezelf overschatten en elke miskleun
aan de omstandigheden toeschrijven. Dan zou ik gewoon met vallen en opstaan
vooruit gaan, geloven dat ik een ervaren en goeie piloot ben en selectief de
buikschuivers vergeten.
Maar ik ben dus een vrouw, met de neiging om heel veel
aandacht te besteden aan wat ik niet
goed kan, met twijfel over de combinatie lucht, vleugel en piloot (trekt ie nou? of heb ik zijwind? of hang ik te scharen?). Ook duidelijk banger dan de meeste
mannen: de vicieuze cirkel van het bewustzijn onbekwaam zijn,
gestresste dus slechte landingen, enz.
Na die rare serie crashes waarmee ik kennelijk mezelf straf
voor de hoogmoed van het herwonnen zelfvertrouwen durf ik nu niet meer te
denken dat ik het best wel redelijk kan.
Mijn pijnlijke lijf dwingt me om te vliegen als een ouwe
vrouw. Zonder streven, zonder spanning. Misschien is dat wel de enige manier
voor mij om eindelijk de balans van zelfvertrouwen en alertheid te vinden.
Reclaiming confidence comes with repeated positive experiences. I think that, like me, you're the kind of person who needs many many many positive experiences to cancel out a single bad one. That vicious circle you describe where each negative experience increases the chances of another is why I have sold my Litesport in exchange for a Gecko - but I've done this BEFORE a mishap and because the thought of flying the Litesport made me feel apprehensive rather than excited. I knew that the thought alone would be detrimental to not just my enjoyment but would also in a very real sense increase my chances of a poor landing, because I would be tense. Does it really matter how you fly - as an old woman or otherwise? - as long as you're enjoying it? Who says that flying like a competitive young man is better, realistic or even possible? We are not young men, after all! In that vein, I've noticed a change in the ageing male pilots around me. Many are taking it a bit easier, flying their single surface wings more often than their toplesses. Bottom line is, fly for yourself!
BeantwoordenVerwijderenthanks unknown (got to confess, I'm curious). I express myself sort of blunt in my blog so in reality I do believe there are other forms of flying than just old women or competitive young men. I always wanted to fly long and far and for that I need the same skills and attitude as a competitive young person. To me, that is what it means to fly for myself. My ideal is no longer to worry about skills because they're automated and I have full confidence. The Litesport is a huge help towards that goal, it is easy to fly and reasonably forgiving, light weight so I don't start out exhausted, has performance so I can make that faraway big field, and landing with it is definitely easier than with a Litespeed because everything happens just a little bit slower.
BeantwoordenVerwijderenI agree completely with your assessment that I'm the kind of person that needs heaps of positive experiences to compensate for one negative. Hence the Fun and Airborne (I've never flown a Gecko but I can assure you those Airborne gliders do the trick just as well).
Anyway, the old woman flying is probably due to the fact I am an old woman now, with two frozen shoulders and some crooked legs...