Nou dat ‘heb ik wat te doen’ is nogal waar! Mamamia wat is het opletten! Twee weken geleden kwam André langs om me in drie uur wegwijs te maken in FScomp en GPSdump en dat zag er allemaal redelijk voor zichzelf sprekend uit. Bovendien had ik als huiswerk de uitleg over GAP2000 gelezen – ik heb me in de zestig of zeventig wedstrijden waar ik in meegevlogen heb nooit geïnteresseerd voor de scores dus ik weet nu pas wat het verschil tussen departure points en leading points is, dat er weinig te winnen is als je uitzakt en een paar honderd meter verder probeert te landen dan andere piloten, dat soort dingen.
Afijn, afgelopen week nog een keer geoefend en per mail antwoord op een hoop vragen gekregen, ik dacht dat het vandaag echt wel zou moeten lukken. Dat deed het ook, maar dat kost dan wel de complete dag. Waypoints uitdelen, taak in FS zetten, tracklogs uitlezen, het lijkt redelijk eenvoudig maar elke klik luistert gruwelijk nauw en als je een vinkje verkeerd hebt of de verkeerde volgorde te pakken hebt zie je wel een error maar het is zelden duidelijk wat er dan mis is. Een oefening in geduld en doorzettingsvermogen.
Ik kreeg ook meteen de volle lading – mekkerende piloten die het niet eens zijn met de scores. Een wedstrijdje met 13 deelnemers, in bepaald niet de beste omstandigheden, wordt hyperserieus genomen. Weinig hoffelijk, maar ach ik ken m’n mannen, ze menen het niet zo agressief als het lijkt.
De paar uurtjes die ik wel op het veld was moest ik slikken omdat ik niet zelf vloog, maar ik kan er tegenwoordig beter tegen. Zelfs het domme uitzakken bij het enige vluchtje van het wiekend, bij een schitterende lucht vol cumulus en termiekende zwevers, kon ik mezelf vergeven. En uiteindelijk is het wel lollig om weer eens een echte bijdrage te kunnen leveren aan een wedstrijd, al helemaal als ik zit te puzzelen en iets dan uiteindelijk lukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten