Ik had geluk dat de receptie nog nèt tien minuten na sluitingstijd toch nog open was, en dat ik het allerallerlaatste plekje kon krijgen. Ik had dan wel weer pech met dat plekje, de hele nacht auto’s die dwars door m’n tentje reden, snurkers, kerkklokken pal boven m’n hoofd ieder kwartier, laat spelende kinderen. Onweersverwachting terwijl ik het moet doen met ofwel een waardeloos minitentje ofwel m’n paleistent die ik echt niet in de stromende regen wil staan opzetten. En Peter in onzekerheid of hij wel naar huis zou komen en ik dus bij hem kon bivakkeren, en Jack Henk en Eppo vrijwel incommunicado met alleen een suggestie van Henk om ‘het landingsterrein’ te gaan bekijken. Wat ik suf genoeg nog ging doen ook, al had ik kennelijk de start ingetypt dus ik was al halverwege de berg op met een doorkokende motor toen ik me realiseerde dat ik daar geen landing zou gaan vinden. Een uur twijfel volgde, gelukkig was er een gruwelijke file zodat Waze me de geitepaadjes op stuurde en bij mij eindelijk m’n verstand weer aansloeg. Ik plempte de auto langs een bospad en stiefelde dwars door verrukkelijk geurende alpenweitjes het bos in. De weitjes staan vol met minstens twintig soorten bloemen, vol insecten en sprinkhanen (die had je vroeger overal, ik realiseerde me vanmiddag dat ik ze al jaren niet meer gezien heb) en vogels. Mussen, dat viel drie jaar geleden ook al zo op. Mussen die elkaar naar het leven stonden zo te horen, toch een interessant tafereeltje. Net toen ik op een bankje zat te verzinnen wat ik nou moest doen met drie dagen onweer in het vooruitzicht belde Peter dat ik bij hem kon. Natascha liet me binnen. De logeerkamers zijn omgebouwd tot een compleet appartement voor z’n zoon maar die is er nu niet dus nou mag ik er in. Peter was toen ie thuis kwam te moe om sociaal te doen en ik ook eigenlijk, dus ik heb met m’n vouwfietsje een paar keer op-en-neer naar de auto gereden, slalommend tussen de toeristen door, om wat bagage op te halen, een uurtje in de tuin zitten lezen en net te laat m’n boodschappen gedaan. Nat genoeg om me beter uit te kleden dus nu zit ik superdelux aan een koud biertje en nul verplichtingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten