Voordat m’n vakantie inging zat ik een beetje tegen overspannenheid aan. Hier in Zuid-Tirol elke dag bergen op-en-af lopen en lezen en verder helemaal niks doen is precies wat ik nodig had. Wat denk ik heel veel mensen nodig hebben. Volgens mij tref je overal Nederlanders aan omdat we smachten naar natuur, die we zelf nauwelijks hebben. Het is enorm groen hier en alles staat helemaal vol bloemen, zelfs de donker beboste berghellingen. En overal zoemen insecten, dwarrelen vlinders, fluiten vogeltjes. Het stikt van de mussen.
We reden naar Santa Magdalena en liepen in twee uur stijl naar boven. Peter met z’n ontstoken achillespees en parapente op z’n rug, ik met m’n phpd en gelukkig met een goeie set wandelstokken. Na z’n start bij halve rugwind kostte het mij ruim anderhalf uur om weer naar beneden te komen, doodsbang dat m’n knie weer zou opspelen maar dankzij de stokken moest ik meer op m’n schouder letten dan m’n knie. Ondertussen genoot ik met volle teugen. Van de inspanning, van de frisse lucht, van al het moois.
Eenmaal thuis werd ik boven uitgenodigd voor een lunch van gebakken aubergine en komkommer uit eigen tuin, om me daarna over te geven aan m’n roman. Voor de zekerheid heb ik zojuist nog maar een boek uit m’n auto gehaald want ik heb de roman bijna uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten