Weer goal

Goal again! Het was een erg kort taakje en de omstandigheden waren veel beter dan verwacht, en ik kwam een uur na de eerste binnen (17^e) en ik was overdreven moe, maar toch maar toch, twee keer op een rij. Gaaf. M’n linkerdij is weer killing, ik moet echt leren om te ontspannen; ik termiek nog steeds niet optimaal, anderen gaan sneller omhoog en hoger, en ik vlieg nog steeds te laag van de ridge weg terwijl ik weet dat ik verderop aan de grond zal staan, maar er zit ook echt vooruitgang in. Ik maak me niet meer echt druk om gaggles, ik steek lager dan wolkenbasis naar goal, ik gebruik vrijwel de hele vlucht McCready en ik steek vrijwel altijd met vol vg. That being said, de startgaggle gisteren was verschrikkelijk, precies op mijn hoogte draaide een masttoestel linksom en de bellen waren te klein om ergens anders te gaan zoeken. Ik sprak haar ’s avonds aan en ze verontschuldigde zich, ze vindt rechtsom draaien zo moeilijk! Dan moet je niet aan een wedstrijd meedoen zou ik zeggen. Het was echt levensgevaarlijk en het had me de taak kunnen kosten. Gelukkig vond ik verderop toch nog weer een belletje, en een beetje achterop hobbelend en af en toe laag, draaide ik na twee uur en twee keerpunten weer met Jamie naar wolkenbasis. Alleen stak ik naar het laatste keerpunt, zoals verwacht zakte ik er bijna uit maar ik wist echt niet hoe ik het beter had kunnen doen. Hans zou zeggen dat ik sneller had moeten vliegen zodat ik niet alleen was, zodat ik had kunnen zien waar de lucht beter was. Is waar natuurlijk maar ik kan niet sneller. Ik moet aan m’n techniek werken en ook beter m’n koers bepalen.
Ik zag een paar kilometer noord van het keerpunt een klein wolkje, het zag er niet zo heel veelbelovend uit en ik meldde al dat ik ging landen, maar verdomd het werkte perfect en rustigjes draaide ik weer omhoog. Toen ik zeker wist dat ik goal zou halen (een paar honderd meter te hoog dus dat kostte weer dure minuten) stak ik erheen, en jawel opnieuw was ik er weer. Het begint al bijna gewoon te worden (wish wish).

Vandaag vliegen we niet vanwege de wind, zelfs hier op het hoofdkwartier waaien we bijna weg. De derde dag al, de hele dag op de berg zitten wachten, dan in belachelijk harde wind afbouwen met alle risico’s voor de vleugels, en uiteindelijk hebben we dan geen dag meer over voor een alternatief programma. Dat is wel een groot nadeel van de MteCucco, die eeuwige wind en de griezelig kleine landingsterreintjes. Kabels, rollen stro en hellingen overal. Maar niet klagen, in de lucht is het schitterend. En het is weer bijzonder gezellig, anders dan vier jaar geleden maar toch wel bijzonder met dertig meiden.
Results op de officiële pagina: http://www.cucco08.org/results.php