Gave dag! Gisteravond wisten we nog niet eens of Conrad mee
kon, vanmorgen twijfelde Cameron, en toen we eindelijk met z’n allen naar
Glennies reden zag het er verschrikkelijk bewolkt uit. We konden niet naar
boven rijden voordat we een boom hadden weggetakeld die het pad blokkeerde, en
eenmaal half opgebouwd begon ik weer af te bouwen omdat het zo knoerdhard
waaide dat ik bang was dat m’n kiel zou breken. Bovendien begon Camo een beetje
te pushen, en dat werkt zo op m’n zenuwen dat ik al helemaal niet meer wilde
starten. Gelukkig haalden Kath en Conrad me over en Conrad bleek weer de ideale
hulpverlener. Hij liet me even op adem komen en de vleugel onder controle
krijgen, zodat m’n start pijnloos verliep. Ik dobberde anderhalf uur blij rond,
maakte fotoos, draaide tot 1250 meter en eindigde met een prima landing. Ondertussen
had ik gezien dat Jason de auto naar beneden reed, dus die hoefden we ook niet
meer te gaan halen. In plaats daarvan een stukje zwemmen, om vervolgens Adam en
Conrad op te halen van een vliegveld ergens halverwege Newcastle. Nu wordt er
om de een of andere reden vuurwerk afgestoken, hoe passend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten