O ja zo was het. Witte reigers, zwarte ibissen, een paar
aalscholverachtige vogels met waanzinnig lange nekken. De oorverdovende herrie
van miljoenen krekels langs de rivier, maar rond het huis hoor je vooral
zangvogeltjes. Zoete bloemenlucht, en de meest verrukkellijke temperatuur:
felle zon en harde wind. En niemand anders dan ik op de rivier, alleen in de
verte het geluid van auto’s. Op de heenweg peddel ik vlak langs een enorme
pelikaan die op een steigertje naar me staat te kijken. De gekke snavel en de
plukjes die een minikuifje op z’n achterhoofd vormen zouden het een
lachwekkende vogel maken, als ie niet zo groot en voornaam was. Als ik later
met de wind mee terugpeddel, zwemt ie langs, als een koninklijk slagschip dat
na een overwinning de haven binnenloopt.
Ik zou bijna vergeten zijn hoe hard de jetlag toeslaat, de
dag na aankomst. In de 55 uur tussen de wekker zondagochtend in Den Haag, en
het moment dat ik gisteravond in bed crashte, heb ik alles bij elkaar niet meer
dan zeven losse uurtjes geslapen. Overdag had ik genoeg energie om met het
brommertje boodschappen te doen, m’n telefoon te regelen (+61 457917331), het
huis en m’n spullen in orde te brengen en met Lyn en Camo bij te babbelen bij
de Thai. En nog onrust te veroorzaken door topless het zwembad in te duiken. De
vriendin van de huurder nam er enorm aanstoot aan en bleef maar herhalen hoe
‘not nice’ en ‘intimidating’ ik was, zodat ik m’n lijf nu met een heel nieuwe
blik bekijk. Voor veel aussies geldt dat aanvallen de beste verdediging is, ik
denk de keerzijde van de alomtegenwoordige jovialiteit.Vanmorgen
verontschuldigde ze zich, maar wel met de uitleg dat ‘de kinderen’ komen. Alsof
blote borsten schadelijk voor kinderen zijn! Daar neem ik dan weer aanstoot
aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten