M’n autothermometer gaf op enig moment 37,5 graden aan en
doorgaans is dat ding wel accuraat. Ik ben geen aircogebruiker maar in de
eindeloze files in de hittegolf met een paar dikke opvliegers er nog bovenop
moest ik toch om. Ik heb me ook nog niet aangepast dus te weinig gedronken dus
slecht geslapen dus hoofdpijn, stom! Om acht uur moeten we ons melden op hq,
erg vroeg als je bedenkt dat het een half uur rijden is vanaf ons apartement.
Dan naar Treviso om Jamie op te halen en dan maar zien of ik mezelf nuttig kan
maken. Ik zie al op tegen de discussies over het parkeren van m’n auto, maar
als dat niet dichtbij de start kan, kan ik gewoon niet naar boven. Aan de
andere kant als ik heel dramatisch met m’n krukken aan kom zetten zal het
iedereen duidelijk zijn dat ze niks aan mij hebben deze week.
Wat natuurlijk toch al zo is, ik ben nou eenmaal niet echt
in de wieg gelegd voor het werk dat hier nodig is. Organiseren, coördineren,
met autoriteit de piloten in het gelid krijgen. Zonder Trudy zou het chaos
worden. Gelukkig heb ik het er in Forbes goed vanaf gebracht toen twee ordered
launchrijen in één geschoven moesten worden, iedereen eerlijk om-en-om en dan
ook nog herstarters op de tiende plek en een paar onvindbare piloten die zich
onherkenbaar in hun helm en balaklava hadden gehuld. Zo erg zal het hier niet
zijn want geen herstarters, ik ken de meesten, en ze staan al bij hun nummertje
opgebouwd. Ik ben gewaarschuwd voor het prinsessegedrag van de wereldkampioen
en voor het getreuzel van een paar anderen.
Vrijdag/zaterdag
Major fuckup gisteren maar gelukkig was het grootste deel
daarvan gezellig met Jamie. Ik zou haar om elf uur ophalen van Treviso
vliegveld, en ik zou ruim op tijd zijn maar in plaats van m’n overjarige tomtom
volgde ik de bordjes ‘airport’ zodat ik bij het verkeerde vliegveld uitkwam. Ik
was vroeg, dus ik scheurde alsnog naar Treviso, waar ze me een appje stuurde
dat ze op haar bagage wachtte en dan naar buiten zou komen. Er kwam niks, heel
lang niks, totdat ze zei dat ze bij de waterval stond. Er was geen waterval.
Verkeerde vliegveld, ze wist niet dat er meerdere waren en had me de verkeerde
naam doorgegeven. Goed, ik terug naar Venezië waar ze meteen in m’n auto sprong.
Ik had op de heenweg een ultragruwelijke file op de A4 gezien, truckchauffeurs
waren hun ramen aan het wassen terwijl ze in de hitte stonden te wachten, dus
ik zette een slimmere route uit op die ouwe tomtom om vooral niet over de A4 te
gaan. Al kletsend volgde ik gedachteloos de aanwijzingen van de tomtom, totdat
ik een snelweg opdraaide en mezelf direct muurvast in die horrorfile parkeerde.
Bleek dat tomtom ons via een gigantische omweg alsnog de file in had gestuurd.
Goed geslapen vannacht, eindelijk, dus ik was er helemaal
klaar voor om aan de slag te gaan. Het is wel even wat anders dan gewoon
meevliegen als competitor. Als vrijwilliger moet je een uur eerder op hq zijn. Je
krijgt pas lunch nadat alle piloten vertrokken zijn, iedereen rent op m’n rooie
staffshirtje om de mafste dingen te vragen (kan je me helpen de waypoints in m’n
instrument te krijgen? Heb je mijn chauffeur gezien? Wil je mijn vuilnis later
opruimen?) en ondertussen probeer ik de piloten in hun harnas in de rij te
krijgen. De meesten gedragen zich keurig maar natuurlijk beginnen Jonny en
Trent te mekkeren over de regels, zijn er twee Spanjaarden die zich niet klaar
willen maken maar ook niet uit de weg willen om anderen door te laten, en
herken ik veel piloten niet omdat ze hun helm en zonnebril op hebben. Ik
vergeet onmiddellijk elke nieuwe naam die ik leer en er zijn een hoop piloten
die ik al jaren ken maar waarvan ik wel de naam vergeten ben, dus het komt voor
dat ik iemand goeiedag zoen om meteen daarna zijn naam om te roepen omdat ie
zich moet gaan klaarmaken.
Trudy is inmiddels over het ergste heen hoop ik, de nummers
op de grond zijn opnieuw geplaatst, deze keer correct, en de startlijsten
worden opgeschoond zodat niet-deelnemers er niet langer op staan.
Nu met Jamie en onze nieuwe gerbil (draagbare wifi) laten
repareren en eindelijk heb ik even tijd om te bloggen. We zitten, voor het
eerst sinds ik woensdagmiddag vertrok, op het terrasje tegenover hq met
ijskoffie en gebak. Vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten