We hebben het niet naar onze zin en daar komt nog slecht
slapen en koppijn bij. Doordat hq in Tolmezzo is zitten we eigenlijk de hele
dag in de auto, en dan word je door de navigatie ook nog letterlijk het bos in
gestuurd. Er is nergens tijd voor, niet eens voor boodschappen of kleren
wassen. De wekker gaat om half zeven af, gauw ontbijten en dan in de auto
springen om op tijd bij de briefing te zijn. Dan twee uur zoeken en u-bochtjes
draaien naar Meduno, gefrustreerd omdat we bij de Spring Meet gewoon het
hoofdkwartier in Travesio, naast het landingsterrein hadden en alles dichtbij.
Op de start is er eerst stress doordat de wedstrijdleiding systematisch alle
organisatie op de start verknoeit, dan komt Mitch die gewoon steward is dus
zich nergens mee mag bemoeien overal tussendoor om mensen het tegenovergestelde
te vertellen van wat ik ze net heb gezegd, en Suan doet er nog een schepje
bovenop. De lijsten klopten voor geen meter en dat maakte mijn taak onmogelijk
en de echte slachtoffers zijn de bescheiden piloten, de aardige rustige die
wachten tot ik hun naam roep maar die roep ik nooit omdat ze niet op m’n lijst staan.
De arme donders wachten en wachten en dan ineens staan ze achteraan en moeten
ze opschieten om nog op tijd de lucht in te gaan.
Nou ja, gelukkig had ik bij aankomst meteen de Fun opgebouwd
en zodra de meeste wedstrijdpiloten weg waren startte ik, draaide vrij
moeiteloos naar wolkenbasis en begon aan m’n circuit voor een absoluut perfecte
landing, twee meter van de stip, terwijl Mitch en Jamie net tijd genoeg hadden
om te parkeren en het allemaal goed te zien. Dat was wel weer erg fijn.
Vervolgens weer een ellendige puzzeltocht door het doolhof van Friuli Venezia
Julia naar Bordona landing, waar nog niemand is alleen wat onbekend publiek en
de vrijwilligers. En een zwembadje met heerlijk koud water, maar nu na tien
minuten ben ik alweer droog en begin ik opnieuw te koken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten