Jamie is net oma geworden, Kathryn is een verse moeder, ik
heb een moeder. Kathryns moeder is te ziek om naar de bruiloft te komen, Jamies
schoonmoeder is kort geleden overleden. Kathryns schoonmoeder past op Kian en
er zijn de gebruikelijke spanningen tussen haar en Kathryn. We praten over
weinig anders, en over de verschillen tussen Nederlandse, Ierse, Amerikaanse en
Franse opvoeding. Heel fijn om te vergelijken, de geruststelling dat iedereen min
of meer hetzelfde meemaakt.
Ondertussen is Kathryn bepaald niet hetzelfde als iedereen.
In hun kleine huisje met een kind dat net kan staan en begint te lopen, alles
onderzoekt en alles open wil maken en grijpen en dan gefrustreerd begint te
gillen als het niet lukt of als wij niet begrijpen wat het wil, slaap ik in het
kantoortje waar ik ook al m’n zooi heb neergeplempt en slaapt Jamie op de
bedbank in de woonkamer. En dan nog komt de hele familie van Brid, een
jeugdvriendin, eten. Hebben we met z’n vieren de jurk gehaald in Pamplona, met
een kapotte auto, blijkt de reservering van de bruidsauto niet in orde, hebben
Jamie en ik geen eigen vervoer. Kathryn blijft even kalm en hartelijk en Kenny
en zij bezweren dagelijks dat ze het gezellig vinden. Dat is het dan ook, ondanks
de krapte en drukte.
Ondertussen zit ik wel in de stress. De computer van
volkswagen was stuk en daardoor hebben ze de verkeerde onderdelen aan de garage
geleverd. Hij heeft geen idee wanneer hij m’n auto alsnog kan repareren, en
ondertussen tikt de klok door. Ik wil perse zondag naar huis, deze vakantie
heeft echt lang genoeg geduurd. Het wordt toch al een pittige reis aangezien ik
dagelijks in slaap val, net als Jamie overigens dus het ligt niet helemaal
alleen aan mij. Ik probeer in ieder geval ook dagelijks een half uurtje te
jongleren, en als het even kan iets te ondernemen. Een rondje fietsen, een
stukje wandelen. Maar inmiddels ben ik toch wel heel erg ingedut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten