Er zijn veel redenen om niet op een vliegtuig te stappen voor een korte vakantie in Californie – milieu, oorlog, covid, kosten – maar ik ben toch blij dat ik het wel gedaan heb. Na een voorspoedige reis en een prima nacht genoten we van de verrukkelijke temperatuur en de kazen die ik had meegebracht. Het is ontzettend fijn om Jamie weer te zien en ik ben inmiddels vriendjes met Harry en William, de jonge katten voor wie ik nauwelijks allergisch lijk. We deden een lui dagje waarop ik weer een complete garderobe uit mocht zoeken tussen haar oude kleren, net als lang geleden in Florida (de meeste dingen van toen draag ik nog). ’s Avonds een strandwandeling op blote voeten. Zeehonden in de branding, aalscholvers, meeuwen, historische huisjes tegen de duinen en een perfect restaurant. We wisselen onze praatjes over andere piloten af met zorgen over politieke zaken en heel veel reflecties over de cultuurverschillen tussen Europa en Amerika. Wij hebben de illusie dat we de Amerikanen goed kennen, dat we min of meer hetzelfde zijn, doordat we van jongsafaan Amerikaanse tv zien en engels verstaan en dezelfde producten kopen. Maar het is echt een totaal ander continent. Het begon al met mijn medepassagier die vertelde dat hij pastor was in zijn eigen kerk en nu overwoog om de kerk van zijn vader over te nemen. Met de open nieuwsgierigheid van medepassagiers in de rij die wilden weten of we ons in Europa zorgen maken om Oekraine. Het verkeer, andere auto’s dan de onze die zich vrij netjes gedragen op overvolle en best wel onbegrijpelijke brede snelwegen. Huizen, meubelen, kleding, parken, alles ziet er net anders uit dan bij ons. Onmogelijk om je te voet of per fiets te verplaatsen. Palmen. Vlakbij twee gigantische oude zeppelinhangars die waarschijnlijk omgebouwd worden tot festivallocatie.
Na alle cultuurvergelijking was het extra grappig om te bingen met vijf afleveringenTed Lasso en goed glas Californische wijn. Even helemaal geen narigheid, even helemaal weg van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten