We zouden naar Dockweiler om op de lage duintjes te vliegen maar het waaide veel te hard. Torrey Pines zag er juist weer te slap uit. Dan maar een potje wandelen in de heuvels met Linda en haar oude hond en dat was helemaal prima behalve voor die twee. De hond was halverwege al moe en Linda had vreselijk pijn aan haar rug. De wind was hard en koud en af en toe viel er een drupje. Toch loop ik nog steeds in een soort hallelujah-stemming rond. Het is zo fijn om weer eens andere vriendinnen te zien en Jamie is gewoon een van de alleraardigste mensen die ik ken en soortgenoot bovendien. Met z’n drieen kletsen we over vliegen, relaties, de oorlog, vroeger, vliegen, poema’s, de overgang, reizen, vliegen. De FAI heeft Russen uitgesloten en nou moest de CIVL er natuurlijk ook iets mee. Het is volkomen begrijpelijk dat de wereld alles Russisch wil boycotten maar die paar Russische hanggliderpiloten die onze vrienden zijn en waarvan een aantal expliciete steun aan de Oekrainers heeft uitgesproken gaan de wereld echt niet redden als ze niet meer mee mogen vliegen. Misschien wel het tegendeel: als er ergens een Olympische broederschap bestaat is het wel in het zeilvliegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten