De vertraging van zeven uur voordat we eens een keer opstegen was een complete slapstick. Niet erg, want wij waren upgraded naar businessclass omdat we standby hadden gestaan vanwege een te vol vliegtuig. Met de benen gestrekt en een glas wijn in de hand wachtten we af of we ooit nog wegkwamen. Eerst was er een onduidelijke vertraging vanwege de sneeuw, toen lukte het niet om van de gate weg te komen omdat de rampe te glad was, toen moesten we wachten op de de-icing, toen was het Russische luchtruim gesloten omdat we zo laat waren, toen moesten we opnieuw tanken omdat we al uren stroom hadden zitten te verbruiken, toen was de tankwagen kapot. Af en toe kwam de steeds gefrustreerder gezagvoerder over de intercom met excuses en nog meer excuses. Maar wij zaten met z’n tienen te giechelen in de businessclass, omdat we niet gewend zijn om zo belachelijk luxe te zitten. Als je de stoel helemaal platlegde was het een comfortabel bed, te groot voor mij.
Door dit alles mis ik natuurlijk wel m’n aansluiting in Hongkong, dus ik zit nu met een toevallig reismaatje Tal te wachten op onze avondvlucht. Gijs is richting Adelaide, daar hoef ik me geen zorgen om te maken, en ik heb een sms van Cameron dat onze vleugels morgen vrijgegeven worden. De reis begint goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten