De koelkast dreunt, de airco bromt, de ventilator zoeft, Cameron snurkt, het is doodstil. Eindelijk, nadat de bakstenen de muren uittrilden door de gigantische herrie van de band. Arme Hans en Christine, ze liggen er boven en oordoppen zijn lachwekkend tegenover zoveel decibellen.
Ik ben vroeg op doordat ik nauwelijks gedronken heb gisteravond en om half een ofzo in bed lag. Weer een saai begin van een nieuw jaar, maar dat is wel ok, we wensten elkaar een zo saai mogelijk jaar toe. Het zou mooi zijn als er totaal niks gebeurt in 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten