Amerikanen zijn doorgaans niet zo wereldwijs, ontwikkeld, als ik de tv mag geloven. Maar dan heb je van die types, die zo verschrikkelijk ‘into’ iets zijn dat ze meteen ook compleet over the top doen. Zeer verfijnd, als Japanse meesters, alles weten over koffie, of over een bepaald soort zijde, of de ultieme wijnproever zijn. Ik fiets gewoon naar de winkel, Amerikaanse kennissen verkondigen fietsen als lifestyle en ze weten alles over titaan frames, zeemleren broekjes en de veiligste route door een stadspark. Ik wil gewoon een bak koffie ’s ochtends, Amerikanen laten weten dat het alleen verantwoord is om Italiaanse espresso of Spaanse con latte te nuttigen, uiteraard organic en gebrouwen in een ingewikkeld apparaat. Een Calefornian kan zwijmelen bij de miniaturen van een obscure zeventiende eeuwse Chinese schilder, dwepen met een garageband uit Seattle, tot in absurd detail weten hoe een lemongrass smoothy klaargemaakt moet worden.
Lon en Douglas huren een gemeubileerd appartement, heel chique. Twee meter hoog buddhabeeld, antieke bij elkaar passende meubels, luxueuze badkamer. Een soort veredelde hotelkamer en je durft je nauwelijks te bewegen want de minste schade zou een ramp zijn. Het heeft iets neurotisch, dat smaakvolle perfectionisme. We moeten vandaag maar ns gaan sjoppen op zoek naar iets lelijks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten