Dixon Park

Ook al deed ik vannacht geen oog dicht (de oceaan maakt een pokkeherrie en ik had niet zoveel wijn moeten drinken) het werd toch een prima middag. De vleugels naar de overkant van de straat getild, en onder Conrads begeleiding een paar hopjes gemaakt. Ik zakte eerst uit maar hij hielp de vleugel weer naar boven lopen, daarna ging het iets beter en de volgende vlucht was met het Fun2 prototype, helemaal verrukkelijk. Als toetje vond Conrad het toch wel tijd worden dat ik eens in het park ging landen, en dat is zowaar gelukt. Over het rotorige gebouw heen, net over de telefoondraden, tussen palen en prullenbakken door, precies op m’n voetjes voor de parkeerplaats. Hoe mooi. Nu met Cameron naar z’n ouders, en morgen hopelijk in de bergen vliegen.