19 november 2015

Jantje lacht Jantje huilt





Himmelhoch jauchzend zum Toten betrupt... na een slechte nacht in ons prachtige yuppie-appartement werd ik enorm misselijk. Pas toen ik alles eruit kotste in een lunchroom waar iedereen dacht dat ik een kater had begon ik weer een beetje te leven. Gelukkig vonden we onderweg wel een paar schitterende eenzame stranden om streeploos te bruinen, en later in Southwest Rocks een grote groep kangoeroes. Het lukte niet om iets te eten of te slapen te vinden, dus we eindigden de dag met een smerige vette hap bij een benzinepomp om vervolgens de halve nacht wakker te liggen in een pub aan de Pacific highway waar elke vrachtwagen ons het stokoude matras aftrilde en we dankbaar waren dat de herrie van de generator het constante gepiep van de voetgangerslichten overstemde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten