 |
| maandag |
 |
| dinsdag |
 |
| derde keer |
 |
| Mison |
Gisteren eindigde laat en een beetje hyper, drie
minivluchtjes is hier best veel. ’s Ochtends met de navette omhoog, net voor de
top kwamen we Jean-Francois en gezelschap tegen die zeiden dat het veel te west
was. Gelukkig wilde Stella zelf ook vliegen dus ze reed toch door en
uiteindelijk besloten we op de lage noord op te bouwen. We zagen de windzak wel
griezelig west en zuid wapperen af en toe en ik was benauwd om de start
helemaal te missen (zoals de Duitser met de rigid, die eerst al z’n spullen op
z’n eentje naar de hoge start had gebracht en vervolgens alsnog bij ons kwam).
Zoals gebruikelijk startte ik dus te vroeg, wel weer een erg goeie start al zeg
ik het zelf, en zonder al te veel pielen pletterde ik voor het oog van de
parapenteschool op m’n wielen op Noord. De anderen hebben nog een tijdje
gewacht en twee uur gevlogen.
Niek haalde me op en we gingen naar zijn huis om te lunchen.
Ik bedacht dat ik nu wel mooi de tijd zou hebben om m’n knipperlicht te laten
repareren en net als de vorige keer dat ik bij de garage hier in het dorp
aanklopte werd ik direct en heel erg vriendelijk en voor twee euro negentig
geholpen. Toen ik terug op de camping kwam was er niemand, allemaal de berg op
waarschijnlijk en we dachten ‘waarom niet’ dus scheurden opnieuw omhoog. Ik
bouwde de Fun op terwijl Niek een paar toeristen charterde om mijn auto naar
beneden te rijden, en twintig minuten later glee ik weer naar beneden. Noord
landingsterrein, derde keer in twee dagen. Terwijl ik liep/liftte tussen de boomgaarden
door kon ik het niet laten om een appel te stelen en toen die op was kwam ik
bij een volle bramenstruik die ik volledig kaal heb geplukt. Net toen ik m’n
harnas weer op wilde pakken kwam me een parapenter uit Serres tegemoet die
omdraaide om mij even naar de camping te brengen, en net toen we bij de Casino
wilden oversteken kwam mijn auto voorbij. Prachtig, ik wisselde auto’s en bedankte
iedereen en haalde gauw m’n vleugeltje op, en even later zat ik gezellig met de
hele meute aan het bier op het terras van August. Er is een dameswedstrijd
schermvliegen aan de gang dus het stikt van de leuke meisjes, Elodie was er en
nog een paar ouwe bekenden die al zo’n dertig jaar hier vliegen.
Tot Niek een scherm zag hangen boven Mison, dus wij
scheurden met z’n tweeën (de anderen vonden dat overdreven) naar het stekje dat
Hayo me lang geleden heeft laten zien en waar ik nog nooit had getopland. Het
was al erg laat en ik had meer bier dan eten op dus heel erg scherp was ik niet
meer, maar een paar slagen kon ik nog wel genieten en nu kon ik ook eens goed
bekijken hoe je naar de camping zou kunnen vliegen vanaf Mison. Om kwart over
acht landde ik op de top, mijn dag kon niet meer stuk.
