13 augustus 2016

Piero




Waarom zijn het altijd de besten die verongelukken? De leukste, de liefste, de fijnste jongens, het lijkt wel selectief. Ik heb het er wel vaker met Jamie over gehad en ook vandaag weer, en we begrijpen eigenlijk wel hoe het werkt. Selectief is onze waarneming. Er gebeuren hier ontzettend veel ongelukken, dat is niet gek ook want de lucht kan behoorlijk bokkig zijn, er zijn weinig landingsterreinen, er zijn honderden of misschien wel duizenden vluchten per dag en alles vliegt door elkaar: commerciële tandems, scholen, scherm- en zeil, idioten, wedstrijdpiloten. En als er dan weer eens een onbekende schermvlieger wordt weggehelikopterd halen we onze schouders bijna op, meestal ben je net nog bijna aangevlogen door zo’n gek. We zijn ook selectief in onze vriendenkeuze: wij houden duidelijk van een bepaald type mannen, de lollige en fanatieke wedstrijdpiloten. We begrijpen elkaar, we delen een manier van leven.
Pierro deed geen wedstrijd meer, na de dood van Luis en van Thibault. Misschien had het er ook mee te maken dat hij zo ontzettend gelukkig was met Hélène. Hij was nog altijd even vrolijk en vriendelijk en energiek. En helemaal in z’n element als vlieginstructeur en tandempiloot hier in Annecy. Vandaag startte hij nadat hij zich had uitgehaakt om een ongerechtigheid bij de passagier goed te doen. Hij heeft zich tot aan het landingsterrein weten vast te houden, dat is waanzinnig omdat het zeker een kwartier duurt. Het is hem niet gelukt maar hij heeft daarmee wel het leven van z’n passagier gered, die kon gewoon binnendwarrelen.
Ik was al opgebouwd toen het duidelijk werd dat hij het was. Toen ik definitief hoorde dat hij echt dood was, trok ik m’n spullen aan en startte, en deed m’n uiterste best om omhoog te komen. Het enige wat ik kon bedenken om te doen, a fly and a cry. De bijzonder aardige Duitsers waar ik vandaag mee was kenden hem niet, en de club d’Annecy had wel wat anders aan hun hoofd dan met mij te wenen. Ik durfde geen van de gemeenschappelijke vrienden te bellen omdat ze het mogelijk helemaal nog niet wisten, en van Shedsy had ik het nummer niet. Jamie dan maar, ook al wist ik dat ze hem niet zo goed gekend heeft. Ze stond onmiddellijk voor me klaar, zo fijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten