Mistral

onze residentie met uitzicht op de Chabre

Vanmorgen weer nieuwe vriendjes gemaakt en ouwe weer gezien, maar ik mis zowel Kees als Brad toch nog steeds. De camping is erg leeg, zelfs Thierry is alweer naar huis. De dames parapentewedstrijd vloog vandaag vanwege de mistral in St. Vincent, waar ik sowieso niet durf te starten omdat het landingsterrein hoger ligt dan de start. Ik heb wel moeite met de veranderingen op de camping. Meer parapenters dan delta’s, grote campers aan de rand van het landingsterrein, zwembadje met kinderen. Maar ik zie ook wel dat het allemaal veel schoner is dan vroeger en nu Merdad weer weg is is het ook weer vriendelijker. En dat wij, de delta’s, terrein verliezen is nou eenmaal een gegeven, dit laatste bastion waar schermen niet durfden te starten zijn we met de verbeterde schermen van nu ook kwijt. Nu gaat het nog en kunnen we gewoon samen vliegen, maar het zal niet lang meer duren of de Chabre gaat dezelfde gang als de Forclaz en Plaine Joux. Uitzakken omdat je niet in kan draaien omdat de bellen vol schermen zitten, en af en toe een mid air met een debiele parapenter die van z’n instructeur te horen heeft gekregen dat schermen altijd voorrang hebben op delta’s. We wisselden wat horrorstories uit (volgens Jean-Francois zijn in Frankrijk de belangrijkste doodsoorzaken voor delta’s niet inhaken en mid airs) en ik bracht Shaun up-to-date over alles en iedereen die hij in een paar jaar niet-vliegen niet meer gezien heeft, waarna ik m’n baantjes trok in het plan d’eau, een flitsbezoek aan Remco en Sheila bracht die het te druk hadden met gasten die net arriveerden, m’n pijnlijke rug liet masseren door Corinne en de rest van de middag met m’n nieuwe (Heathers ouwe) harnas heb gespeeld en eindelijk m’n boek bijna uit heb gelezen. En nu maar bidden dat de mistral morgen over is.