De straf na anderhalf minivluchtje (bij de eerste start
brak m'n release op zo'n 90 meter, en bij de tweede start raakte ik de bel
kwijt waar Dees me in had afgezet toen ik moeizaam probeerde m'n rits dicht te
trekken) is een behoorlijk pijnlijke en stijve schouder, maar het was het
alleszins waard. Een supergezellige Knoalkup weer dankzij de geweldige
organisatie van Rinus die de beste vrijwilligers weet te charteren en voor
iedereen kadootjes en schouderklopjes heeft. Prachtig weer met de wind recht op
de baan. De leukste Nederlandse deltisten bij elkaar, nou ja de meeste dan. Een
goeie taak want een aantal haalde goal. Moeder mee zodat de rit op en neer naar
Groningen snel ging, en zij kon fijn bijkletsen met dierbare vrienden die ze te
weinig ziet. En een duootje met André, dat wilde ik al langer om eens over zijn
schouder mee te kijken. Dat viel een pietsie tegen omdat z'n vario het niet deed
en ik erg oncomfortabel hing. Maar het was toch leuk, en het hoogtepunt was wel
dat hij Holgers dochter ook meenam voor een vluchtje. Maaike had het hele
wiekend kordaat beenbanden en kinstraps gecheckt, en toen Yian mij zijn
kneehangertje liet passen merkte je aan haar buitengewone belangstelling dat ze
verschrikkelijk graag de lucht in zou willen. Tegelijk is ze kennelijk goed
genoeg opgevoed om er niet om te vragen, dat was wel aandoenlijk om te zien. Het
stralend blije koppie onder de te grote helm toen ze eenmaal onder de duo hing
was goud waard.
Er is echt geen leuker speelgoed uitgevonden voor de
mensheid dan hanggliders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten